tag:blogger.com,1999:blog-46746184521615458502024-03-22T02:36:12.356+03:00Sema Aksu Kişisel BlogBir kişisel gelişim uzmanının çeşitli yazı ve eğitimlerinden oluşan kişisel bir blog'tur.Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.comBlogger33125tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-42009460290550024442021-05-02T23:03:00.001+03:002021-05-03T00:11:22.698+03:00Adil Olan Geldi<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi26f_wDCerqLevLnSMsTf1n4CquVuQHb4CUu7uwZOuPlusaBtX0MF_kZVn4x62PVn5Wp_skkaKLGWl2xugS0GbthZdpxAV9sqZuh3GcY4sR4FSXuLMPVbXaA9dfEuidsdrtFHyuzeLvA-Y/s1600/1619989879774158-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi26f_wDCerqLevLnSMsTf1n4CquVuQHb4CUu7uwZOuPlusaBtX0MF_kZVn4x62PVn5Wp_skkaKLGWl2xugS0GbthZdpxAV9sqZuh3GcY4sR4FSXuLMPVbXaA9dfEuidsdrtFHyuzeLvA-Y/s1600/1619989879774158-0.png" width="400">
</a>
</div>Güneşli günlerde yağmuru ve gök gürültüsünü özlüyorum diye,<div>Kalabalıklarda yalnız geçirdiğim anlara dokunmak istiyorum diye</div><div>Hiç gelmeyecek sanılanı bekliyorum diye</div><div>Hayalin gerçeğe donüşmeyeceğini mi sandınız?</div><div>Kime göre uzun kime göre kısaydı ama bitti,</div><div>Maneviyat madde ile kesişti.</div><div>Adil olan geldi.</div><div>Şimdi gamze belirdi.</div><div>Şükürler olsun. SA</div><div><br></div>Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-11512802632116170982021-05-02T22:59:00.001+03:002021-05-03T00:13:09.202+03:00Herkes Herşeyi Yapabilir mi?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkbZgTeQrbIlkQ3Dna8OL9gPEe7bF7iMLfU9pXNN2EE078TTz08fWXas73_4uguLPMN0EjuSqUGcPH_O5dItFuugJM1CYZQETOdtBvhY3nYULN_rNdvPLkzq3fdmmRTrehh5A-RsXTUmyp/s1600/1619989985750585-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkbZgTeQrbIlkQ3Dna8OL9gPEe7bF7iMLfU9pXNN2EE078TTz08fWXas73_4uguLPMN0EjuSqUGcPH_O5dItFuugJM1CYZQETOdtBvhY3nYULN_rNdvPLkzq3fdmmRTrehh5A-RsXTUmyp/s1600/1619989985750585-0.png" width="400">
</a>
</div>Herkes psikiyatristlik yapamaz, herkes avukatlık yapamaz, herkes doktorluk yapamaz kesinlikle doğru. Peki herkes eğitmenlik yapabilir mi? Neden her konusunda uzmana potansiyel eğitmen gibi davranılıyor? İnsanların eğitimden soğumasında bunun payı olabilir mi? Bilmek farklıdır, öğretebilmek farklı. Aynı bilmek ve yapabilmek arasındaki o koca fark gibi. Gerçek bir eğitmen, insan sever, bildiklerini paylaşmayı sever, biraz oyuncudur, biraz psikolog, biraz koç, biraz sunucu, biraz araştırıcı, problem çözücü, mezara kadar öğrenme sevdalısı, bilgi ona ukalalık getirmez, insan küçümsemez, anlayış ve sabır getirir. S.A.Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-5936698802332503492021-05-02T22:52:00.001+03:002021-05-03T00:15:41.568+03:00Oyun Bahçeni Yarat<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisjYIQsSWNdqSKb4YsU5XoCqZ4XdoubeVGgM-TMj8Fm4NFOMp2ea59nRHjakuF1qXCTAx9fH1gvyHdb1BsoThd8WJuHEpPnOcPOZPsA0P58FPYH7wvmJWrpAZI8RW9MXkI81tktWdiwgAM/s1600/1619990138131868-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisjYIQsSWNdqSKb4YsU5XoCqZ4XdoubeVGgM-TMj8Fm4NFOMp2ea59nRHjakuF1qXCTAx9fH1gvyHdb1BsoThd8WJuHEpPnOcPOZPsA0P58FPYH7wvmJWrpAZI8RW9MXkI81tktWdiwgAM/s1600/1619990138131868-0.png" width="400">
</a>
</div>Kendine bir oyun bahçesi yaratmak mümkün müdür? Gelişi güzel karalandığını sandığımız sayfa kenarlarını süslemek? Evet mümkün. Bunun için biraz cesaret gerek ve o cesareti haklı kılacak bilgi ve beceri birikimi. Sürekli gelişen, kendine ve çevresine bir şeyler katan birinin önündeki engel zihninden başka ne olabilir? Zihninizi temizleyin, en çok da gülümseyin, en iyi hissettiğiniz işi yapın, yediklerinizin içtiklerinizin tadını çıkarın. Sevdiklerinizle vakit geçirin, kitaplarınızı koklayıp okuyun, merak edin, öğrenin. İnanın ve iyilik yapın. Alışmayın, sıradanlaşmayın, her sorunda bir fırsat arayın. Hep bir kaç çözüm yolunuz olsun. Yolunuz açık olsun... S.AksuSema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-51873521518029873832021-05-02T22:50:00.001+03:002021-05-03T00:16:15.991+03:00Öğrenmek Aşktır<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1VjaHLxujLjdqPzjsbiLey8q0rIgvoKkIYLaY1erLJFjOlKrcaF5rmjEcqN_Jvhod5mpIM0tls8izm9BEo4FVWdP3kPiEUcT4vtqB-HS0hUjXMC_4HNsBt0eTRzjHObFM_7ZvJregwSo2/s1600/1619990172789509-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1VjaHLxujLjdqPzjsbiLey8q0rIgvoKkIYLaY1erLJFjOlKrcaF5rmjEcqN_Jvhod5mpIM0tls8izm9BEo4FVWdP3kPiEUcT4vtqB-HS0hUjXMC_4HNsBt0eTRzjHObFM_7ZvJregwSo2/s1600/1619990172789509-0.png" width="400">
</a>
</div>Bazıları için öğrenmek aşktır. Bazılarınınsa umurunda değildir. Çünkü onlar öğrenirken beyinlerinde olup bitenlerin farkında bile değildirler. Eğer farkında olsalardı, o muhteşem değişimi fark edebilselerdi, hiçbir okul şimdiki gibi olmazdı. Öğrenmek beyindeki o muhteşem değişiklik, geçmişin ve şimdinin kurduğu uyumla geleceğin şekillenmesi. Ve giderek her şeyin biraz daha kolaylaşması. Öğrenmenin kelimelere dökülmesi ve " daha önce düşünmemiştim" kelimesi ağzından çıkarken, yüzümde beliren o gülücük. Bildiğini paylaşmak, daha iyi düşünmesini sağlamak, onunla ilgili hiçbir şey bilmesen bile, katkıda bulunmak. Tüm bunlar benim umurumda. Çünkü ancak bu şekilde gözlerim her geçen gün daha net görüyor, bu şekilde anlatmasalar bile duymaya başlıyor, sadece bakarak hissediyorsun. Öğrendikçe anlam buluyor, öğrettikçe büyüyorsun.Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-83659240830890962092019-12-02T15:49:00.000+03:002019-12-02T15:49:07.165+03:00Şükür<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHj7GQ62bRNEvfeV-W6Kx0kDk6JcIvlubBircYALjyTXHwoT7gIDaRVCGCd_UGr1iB1mwgmhXqPTyYM6_9kT4EWr6nUfh5kqG7rK2NRSnrC5Q9E7s-hFqEVA7Kbf_fEra47Hyrs8kXWo0C/s1600/46C33F2C-598C-44E7-A021-7D18B6D67BA0.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1132" data-original-width="750" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHj7GQ62bRNEvfeV-W6Kx0kDk6JcIvlubBircYALjyTXHwoT7gIDaRVCGCd_UGr1iB1mwgmhXqPTyYM6_9kT4EWr6nUfh5kqG7rK2NRSnrC5Q9E7s-hFqEVA7Kbf_fEra47Hyrs8kXWo0C/s320/46C33F2C-598C-44E7-A021-7D18B6D67BA0.jpeg" width="212" /></a></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span class="s1" style="background-color: black; font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"><span style="color: white;"> İnsan hep en sevdiğiyle sınanırmış ya</span></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span class="s1" style="background-color: black; font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"><span style="color: white;">Gün gelir kendinle sınanırsın.</span></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span class="s1" style="background-color: black; font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"><span style="color: white;">Belki de yarına doğuru varlığının devamını sonlandıracak daha çok sebebin olacak bir gün. </span></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span class="s1" style="background-color: black; font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"><span style="color: white;">O gün geçmen gereken bir tünele dönüştüğünde, seni yalnız hissettirmeyen pek çok değerlinin bile görüntüsü silinmiş ve sesleri kaybolmuş olabilir. İyi ki vardırlar ama yinede asıl gerçeklik bağdaş kurar yanına. Yalnızlığı tüm duyularınla fark ettiğin o an, büyük gücü daha önce hiç hissetmemiş gibi yanında fark edersin. Hiç bir aşk hiç bir sevgili, hiç bir dost böyle kocaman bir varoluşun önemli bir parçası gibi hissettirmemiştir. Bana bu hissi fark ettirdiğin için sana şükürler olsun Rabbim</span></span></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-66582804538672681902019-11-24T14:54:00.003+03:002019-11-24T14:56:19.447+03:00Ne Kazanan Ne Kaybeden<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJZoQyIbWV1gmlPhLH1-Yq7IWgpsi7a757KBNGnuK34t6whf_DmizPdu_4Jm4_a7bDT0LrWQ63_8jiVL-A-PGoDELcrFshrkOg3ogHEIkbqwgBYvN7ok5v6iFH_gpUJzNVEub2FVAmx9uY/s1600/54DF74BC-2895-4E80-A1D0-2BB1923A0EB2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="640" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJZoQyIbWV1gmlPhLH1-Yq7IWgpsi7a757KBNGnuK34t6whf_DmizPdu_4Jm4_a7bDT0LrWQ63_8jiVL-A-PGoDELcrFshrkOg3ogHEIkbqwgBYvN7ok5v6iFH_gpUJzNVEub2FVAmx9uY/s320/54DF74BC-2895-4E80-A1D0-2BB1923A0EB2.jpeg" width="213" /></a></div>
<br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;"><br /></span></span>
<br />
<div class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span class="s1" style="background-color: black; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><span style="color: #eeeeee;">Hiçbir şey olmuyormuş gibi davrandıklarında her şey düzeliyor muydu insanlar için? Başkalarının karanlıklarıyla örtmek iyi mi geliyordu kendi karanlıklarını?</span></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span class="s1" style="background-color: black; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><span style="color: #eeeeee;">Beni en çok pek çok şeyi etkileyebilecek güçte olup çirkinlikleri örtenler korkutuyordu. Kendi menfaatleri adına</span></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span class="s1" style="background-color: black; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><span style="color: #eeeeee;">ve türlü maskeyle kendilerini iyi gösteren kötüler. Ve o maskelere inanan iyiliği ağır basanlar. Korkum onlara karşı değildi, korkum umudumu yitirişime karşıydı. Oysa defalarca görmüştüm kutsal adaleti. Sadece zamanı sabretmeyi gerektirirdi. Tam da zaferlerinin doruğunda nefessiz kalıp yok olanlar görmüştüm ya da son nefesi derken hayallerindeki yerlerde olanlar. Ve hatta anladığım olmuştu bu dünyada ne kaybedenler vardı nede kazananlar. SA</span></span></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-67520786215111964692019-01-06T19:19:00.001+03:002021-05-03T02:54:02.010+03:00Seni Yataktan Kaldıran Şey Ne?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdB1a0_6U_VnZ6KyNYQ4lOOnZEBPf5uKLxrpVe1SiopAkpGcbBVosBeBWTPXyDPNApPAm6Uc4uqGSAVJnWCkeBGFeDJPF6mTL1Re-3Os7xyE7Hpyu9Rq1_yH-SDThddIahfcZhk5wryGjJ/s1600/1619999638062098-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdB1a0_6U_VnZ6KyNYQ4lOOnZEBPf5uKLxrpVe1SiopAkpGcbBVosBeBWTPXyDPNApPAm6Uc4uqGSAVJnWCkeBGFeDJPF6mTL1Re-3Os7xyE7Hpyu9Rq1_yH-SDThddIahfcZhk5wryGjJ/s1600/1619999638062098-0.png" width="400">
</a>
</div><div style="font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"><span style="color: white;">Eğitimlerimde sorarım; sizi her sabah yataktan kaldıran o güç nedir?</span></span></div>
<div style="font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Beni her sabah kaldıran şey, bir şeyleri değiştirebileceğime olan inancım. Ve ne olursa olsun hiçbir insan bu inancı benden alamaz. Çünkü ben yıllar önce keşfettim sadece kendimi mutlu etmek için yaşamamam gerektiğini. Kendimden çok daha büyük amaçlar için yaşamaya devam ettiğimi. Uzun yıllar önce yaşamımın bir pamuk ipliğine bağlı olduğuna şahit olduğum gün sarıldım ben beni hayatta tutan güce. O gün bugündür hiç bitmez yüzümdeki gülümseme. Hayatındaki en tılsımlı an nedir diye sorsalar, hiç şüphesiz başka insanların kendini keşfine şahit olduğum anlar diyebilirim. En çok koçluk seanslarımda şahit olurum bu anlara. Hayatın vereceği derse yardımcı kitap gibi destek olduğum anlar. Paha biçilmezdir o anlar. Nerede ve kime destek olacağını kader belirler. Sen görevini yaparsın. O görev seni sen kılar. Mutluluğu yaşarsın. Öyle bir mutluluktur ki, sana özel. Öğretilmiş değil, hak edilmiş. Hepinize hak edilmiş mutluluklar dilerim ve bir gün bir yerlerde yolumuz kesişirse size de destek veririm. </span><span style="font-family: ".AppleColorEmojiUI"; font-size: 17pt;">😃</span></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".AppleColorEmojiUI"; font-size: 17pt;"><br></span></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-61437408016338475552018-08-23T18:33:00.000+03:002021-05-03T02:20:50.417+03:00Gülümseyebilen İnsan<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZgjn5DgDWKquL74cb15-U3GDPVCv7xfKOzL0XGOrhuLAqazgZJgUlGfPhsPT8mJZVfIB0d0FdszE4FQTXVvH5i1yTA5QAlGVNHVC2gK4IHbk7YmmTMxo5lUNfLq0EvAQMD-UGgRwQ1FPG/s1600/1619997594762316-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZgjn5DgDWKquL74cb15-U3GDPVCv7xfKOzL0XGOrhuLAqazgZJgUlGfPhsPT8mJZVfIB0d0FdszE4FQTXVvH5i1yTA5QAlGVNHVC2gK4IHbk7YmmTMxo5lUNfLq0EvAQMD-UGgRwQ1FPG/s1600/1619997594762316-0.png" width="400">
</a>
</div><div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="background-color: white; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Gidilen en güzel yerler, hala insanların gülebildiği yerlerdir. Hiç gülmeyen insan olur mu demeyin. Uzun zamandır varlar. En çok işe giderken görüyorum onları. Metrobüslerde, metrolarda, birbirlerini hiç görmeden yürüyorlar. Gözlerindeki ışıklar çok derinlere gömülmüş, duymadan konuşuyor, görmeden bakıyorlar. Hasbelkader göstermelik yaşıyorlar. Kıyafetleri hislerinden çok. En çok sevmeyi ve sevilmeyi özlüyor ama bunu kendilerine bile söyleyemiyorlar. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="background-color: white; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">En çok kendine dürüst olmalı insan. Çünkü ancak o zaman acıları bile keyif verir. Ancak o zaman görür baktığını, o zaman anlar insanlığını. Ve işte ancak o zaman bilir hayattaki anlamlılığını. SA</span></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-5374878787099297872018-08-21T00:49:00.003+03:002018-08-21T00:49:51.658+03:00Hayattı Onun İsmi<div style="font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"><span style="color: white;">Hayattı onun ismi. Güzeldi eninde sonunda. Güzel bir yemeği yemek gibiydi bazen. Sırrı çekerdi kendine. Yolun sonuna geldiğini düşündüğün anda, tam da battığı yerden doğardı güneş. Müthiş bir dengeydi aslında. Birileri üzülecekse birileri sevinecekti. Farklı şeyler denemek gerekirdi. İşte böyle geçip gitmekteydi hayatım. Hayat bazen sıkıca sarılırdı bana, bazense yere çöktürecek bir güçle iteklerdi. Bunu herkese yaptığını öğrendiğimden beri küsmüyordum ona. Söylenirdim, uzaklaşırdoım bir süre ama küsemezdim kimselere. Mendile de ihtiyacım olmuyordu eskisi gibi. Gözlerimi ve ağzımı açık bırakan şaşırmalar da azalmıştı iyiden iyiye. Engelleyemediğimiz doğa olaylarından bir farkı yoktu başımıza gelenlerin. Yağmur yağardı şemsiye alırdık, zamansızsa en fazla birkaç kelimeyle söylenir yürümeye devam ederdik. Öyleyse değiştiremediklerini kabullenmek bu kadar zor olmamalıydı. İnsan kendinin ve başkalarının mutlu olduğu anlara odaklanmalı. Yolculuk tamamlandığında insan o anları koymalı bavuluna ve son sözü iyi ki olmalı. Gülümseyerek karşımalı yeni hayatını. </span></span></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-77119502518275774762017-11-05T21:46:00.000+03:002021-05-03T01:41:03.158+03:00Önce Kendini Tanı<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiFe_LDMM3q6QOsRVTmGU6a4vRudzH-f3dC2QWloXPxqmI3y-5kMjMMC1o1Fg-nsoZzaipZVZGrJurJ0mqoiOoPi7XZ5HOxTUWWbXA7vGNkQxuRlskCdR57ynSIgtlaAoT0hP75WnX7kBC/s1600/1619995259977024-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiFe_LDMM3q6QOsRVTmGU6a4vRudzH-f3dC2QWloXPxqmI3y-5kMjMMC1o1Fg-nsoZzaipZVZGrJurJ0mqoiOoPi7XZ5HOxTUWWbXA7vGNkQxuRlskCdR57ynSIgtlaAoT0hP75WnX7kBC/s1600/1619995259977024-0.png" width="400">
</a>
</div><div style="font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="background-color: #444444; color: white; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Uzun uzun uzun yıllardır okuyorum, Allah kısmet ederse daha çok uzun yıllar da okuyacağım. İnsan hep ilgi alanım oldu, gerek mükemmel tarafları gerek türlü acizlikleriyle. Kendini anlama macerası ile başladı her şey. İlk gençliğin hassasiyetine karşı bir korunma isteğiydi önceliğim. Onca zayıflık ve acıya karşı geliştirebildiğim en güçlü silahlarımdı edindiğim bilgiler. Kendimi keşifle başlayan yolculuk diğerlerini anlamaya çalışmakla devam etti sonradan. Yaptığım iş türlü insanla kesiştirdi yolumu. Her birinde bu sefer şaşırmayacağım yanılgısı içine girdim. Ama çoğu zaman yanıldım. Yanıldım, yanıldık, kabul edelim. Bunca yıllık eğitim ve bunca yıllık tecrübeden sonra diyorum ve diyeceğim; hiçbiriniz bir diğerini tam anlamıyla tanıyamazsınız. Gizli saklı gözlemleriniz buna yetmez. Kendi yaşanmışlıklarınızla, kısıtlı algılarınızla bunu yapamazsınız. Öylesine bir zaman diliminde, o kişinin şartlarından habersiz, tek bir davranışı ile onu etiketleyemezsiniz. He bu arada onu bunu şu bu olmakla etiketlemeye çalışırken kendinizi ihmal ediyorsunuz. Böylelikle ne istediğini bilmeyen, mutsuzluğunun bedelini başkalarından çıkaran insanlar oluyorsunuz. Siz iyisi mi başkalarını anlamadan önce kendinizi anlayın, çünkü bunu yapabildiğinizde diğerlerini de anlayacaksınız. Sevgiler</span></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-14487390445679861582017-10-20T00:22:00.000+03:002017-10-20T00:22:01.477+03:00Nedensizlikler<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4N1vhnPrZ3MQIYcBnWCEIeAJJUIY9u5vpqKUdE46_OoetyRO2tKdvz0E5DQQGfSZR9_n0u1cm5BlTBEs96wbzlb8Jl9L2Hi9sDn28HKyypTvHQ_bB0lGjFNy8l1LE58QZXjBZCBNdlUs4/s1600/1515352_1447578848797379_138274353_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4N1vhnPrZ3MQIYcBnWCEIeAJJUIY9u5vpqKUdE46_OoetyRO2tKdvz0E5DQQGfSZR9_n0u1cm5BlTBEs96wbzlb8Jl9L2Hi9sDn28HKyypTvHQ_bB0lGjFNy8l1LE58QZXjBZCBNdlUs4/s320/1515352_1447578848797379_138274353_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Olmalıydı, mutlaka her şeyin bir nedeni olmalıydı. Buna inancımız yüzünden hiçbir şeyin mantığımızın sınırları dışına çıkmasına izin vermezdik. Ve en hüzünlü anlarımızın altında nedenini anlayamadığımız olaylar saklıydı. Uzun yılların ardından başkalarının hayatlarına yaptığımız gözlemlerde de nedensizliği gördüğümüzde düğüm çözülmeye başlardı. O zaman nedenini asla anlayamayacağımız yaşanmışlıkları kabul etme olgunluğunu deneyimler, anlamsızlığı göz yaşımızla kutsardık. Sorun çözemediğimiz nedenler değildi, sorun kabullenemeyişte saklı olan yanlış tepkilerimizdeydi. Red etmek yerine uyum sağlamak ve zamanı geldiğinde var olan her neyse vedalaşmak. Kişi hatıralarından da özür dilemeyi bilmeliydi, özür dileyen hatıraları affetmeyi de, nedenleri olsun olmasın.</span>Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-65686301859478460402017-09-09T21:33:00.003+03:002021-05-03T02:48:05.875+03:00DENİZ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkNv-SO2dXg__411vZBq_Jc4oml6LzgBNqT0rQYqd60siRiHxuZFApOk1TfFNj_rK6eT65XwWzI0k-GtPjMITDwrHolMHknp2NCbuhHHw5IEfHhsrJCYx_51cbiReSNCQJZTP6Bx6Nqdlj/s1600/1619999282510371-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkNv-SO2dXg__411vZBq_Jc4oml6LzgBNqT0rQYqd60siRiHxuZFApOk1TfFNj_rK6eT65XwWzI0k-GtPjMITDwrHolMHknp2NCbuhHHw5IEfHhsrJCYx_51cbiReSNCQJZTP6Bx6Nqdlj/s1600/1619999282510371-0.png" width="400">
</a>
</div><span style="background-color: white; color: rgba(0, 0, 0, 0.7); font-family: "Source Sans Pro", Helvetica, Arial, sans-serif, "Hiragino Kaku Gothic Pro", Meiryo, "Hiragino Sans GB W3", "Noto Naskh Arabic", "Droid Arabic Naskh", "Geeza Pro", "Simplified Arabic", "Noto Sans Thai", Thonburi, Dokchampa, "Droid Sans Thai", "Droid Sans Fallback", -apple-system, ".SFNSDisplay-Regular", "Heiti SC", "Microsoft Yahei", "Segoe UI"; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Deniz nedir bilir misin
Neden bu kadar çok sevilir
Neden bunca özlenir
Sesi, kokusu, onu seyretmesi
Hatta onun olmadığı yerde yaşayamam dedirtmesi
Deniz özgürlük hissinin yaşam bulmuş halidir
Bir bedene sıkışmış bir ruh parçasının bütüne olan özlemidir
Bir dalgasının bir köpüğünde gördüğün anlatılamazki yaşanır hikayesidir deniz, yaşayamamışlıklarının eksik parçalarının resmidir aslında. Bu yüzdendir yanında olsan bile özlemelerin. Olmak istediğin ama olamadığındır deniz. Saatlerce seyretsen de derin nefeslerle, kokusunu çeksen de, kulaçlarınla onu sarıp sarmalasan da, yanında olmana rağmen o olamamak, huzurlu bir hüzündür ruhunda deniz.</span>Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-35275840563604070922017-08-06T23:03:00.001+03:002017-08-06T23:16:19.380+03:00İşsizliğin Dayanılmaz Cazibesi<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJDWLe6QDvlbUzYLNNB4iArKQz39TCy_e1PEWCdY7tmg14-zzxcJMMCe4pJEVzq70-pPNFiqcQmRaXDRWwYSToFzrjSrPJCHupHe8LKIMqr8dKQdEaB6MfMDhM0cUhI73nFtvc_X9GjcnA/s1600/tecnica-relajacion-pacientes-una-herramienta--L-ADAv9D.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: cyan;"><span style="color: #444444;"><img border="0" data-original-height="308" data-original-width="460" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJDWLe6QDvlbUzYLNNB4iArKQz39TCy_e1PEWCdY7tmg14-zzxcJMMCe4pJEVzq70-pPNFiqcQmRaXDRWwYSToFzrjSrPJCHupHe8LKIMqr8dKQdEaB6MfMDhM0cUhI73nFtvc_X9GjcnA/s320/tecnica-relajacion-pacientes-una-herramienta--L-ADAv9D.jpeg" width="320" /></span></span></a></div>
<span style="background-color: cyan; color: #444444;"><span style="color: white;"><br /></span>
</span><br />
<a name='more'></a><span style="background-color: cyan;"><span style="color: #444444;"><span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">En son çalıştığım yerde tam bir hayal kırıklığına uğramış, umutla şehir değiştirmeyi bile göze aldığım işime 2,5 ay süren kısa bir sürede istifa ederek veda etmiştim. Antalya'dan kalkıp doğduğum ve yaşadığım şehre İstanbul'a dönmüştüm. Bugün ailemin yanına döneli tam bir ay olacak. Su gibi akıp giden bir ay. Yaz olduğundan iş arayışım yavaş devam ediyor. Uzun zamandır hiç böyle boş zamanım olmamıştı açıkcası. Garip ama ilk defa yazlık bir mekan gibi görünüyor gözüme bu şehir. Hiç gezmediğim kadar geziyorum sonsuz gibi gözüken sokaklarını. Mekanların fotoğraflarını çekip anlarımı dondurmaya çalışıyorum. Nereye gidiyorsam oraya özel tadlar tadıyor, ne geçmişi ne geleceği umursamıyorum. Şehir de bana uyuyor sanki, beni anca kırk beşinde anlamaya başladın insanoğlu der gibi kucaklıyor beni. Bir kriz daha fırsata döndü sanki, bulunduğum durumla ilgili elimden bir şey gelmese de, işsizliğin avantajlarından yararlanıyorum. Aileme, mutfağa, yeni kitaplara daha çok zaman ayırıyorum, Meşguliyetlerden arayamadığın akrabalarımı ziyaret ediyorum. Az da olsa birebir eğitim veriyor, koçluk yapıyorum. Yıllardır ev, iş derken geçen zamanda yapmayı özlediğim şeyleri ikinci bir kez düşünmeden yapıyorum. İçim sessiz ve kabullenici. Kimseyi suçlamıyor, nefret etmiyor hatta düşünmüyorum. Bugün </span><span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">06 Ağustos</span><span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">, günlerden Pazar. Kazanmanın ya da kaybetmenin çok da anlamı yok, hep dediğim gibi her şey geçici. Son maceramda netleştiğim şeyler şöyle; işsiz kalmaktan korktuğun için kendine sırtını dönüp yanlışlıkları görmezden gelme, hiçbir şey ailenden, sağlığından daha önemli değil. Bir iş gider diğeri gelir ama kaybettiğin değerlerinin hesabını veremezsin. Hiç bir koltuk insanlıktan daha önemli değildir. Geleceğin yere kendi yetkinliklerinle gel, kimsenin adamı olma. Başka mekanlara kaçarak kafandakilerden kurtulamazsın ve onlarla yüzleşene dek kaçtıkların başka başka şekillerde karşına çıkacaktır. Olacak kötü şeyleri şimdiden sezebiliyorsan, bunu diğerlerine duyurmak için zaman harcama. Yapman gerekeni yap ve uzaklaş, fark eden eder gerisi kendi bilir. Onların da kendi tecrübelerini yaşamalarına izin ver. Sebat etmeyi bil ama gitmen gereken zamanda da sakın kalma. Karşındaki ne yaparsa yapsın asla çirkefleşme, kendine saygın bitmesin. Başkaları ne derse desin sen gelişmeyi sürdür, çok çalış, fark yarat, söylemeseler bile insanlar senin haklı ve haklıdan yana olduğunu bilsin. Ne yaşarsan yaşa seni gülümseten anları fark et. Yaşadıklarını değil tecrübelerinden öğrendiklerini paylaş. Yaz, paylaş, çoğal ve hep gülümse. Hiçbir şey korktuğun kadar korkutucu değildir...</span></span></span>Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-50794542237449260372017-07-10T23:13:00.001+03:002021-05-03T02:49:45.403+03:00Abra Kadabra <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcJkQa_wAOoRyJ6Te4BuyDFd93y81ZlpBI-U3PyzzooMSaVppbyaFVuigqCqYXlo1m5f_x6FEXMj99-_exhVJZZ0TyjH9Box6-EcHVh5IuUjWACJhxlWGgfhm1K8bgHSyQWnEyaBS3UsFS/s1600/1619999356141603-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcJkQa_wAOoRyJ6Te4BuyDFd93y81ZlpBI-U3PyzzooMSaVppbyaFVuigqCqYXlo1m5f_x6FEXMj99-_exhVJZZ0TyjH9Box6-EcHVh5IuUjWACJhxlWGgfhm1K8bgHSyQWnEyaBS3UsFS/s1600/1619999356141603-0.png" width="400">
</a>
</div><div style="font-family: '.SF UI Text'; font-size: 17px; line-height: normal;">
<span style="font-family: '.SFUIText'; font-size: 17pt;"><span style="color: white;">Suratını hemen asma ama. O kadar da zor değil aslında. Belki biraz esrarengiz, belki biraz zıtlıklar içinde. Tüm karışıklığın içine saklanan garip bir sadelikte. Tüm ağırlığı yaratan düşüncelerin. Ama sen düşüncelerin değilsin. Düşüncelerinin üzerine çıkıp az uzaklaştın mı, kendinle başa başa kalmayı başarabiliyorsun. Nefesinle, bedeninle, gördüğün duyduğun tüm güzelliklerin hissettirdikleriyle. Beklentilerin yabancılaşıyor, üzüntülerin bir değeri kalmıyor. Sonra dinçleşiyor insan, sıra krizi fırsata çevirmeye geliyor. Düşüncelerin karamsar duygulardan sıyrılınca zihnin parlıyor yeniden. Güçleniyorsun, heybetleniyorsun, daha kara oluyor gözlerin. Ne şansı suçluyorsun ne de kaderi. Ben seçtim, ben yanıldım, hatalıydım diyorsun. İşte o mucize kelime bir abra kadabra etkisi oluyor yaşamına. Sonra topluyorsun üstünü başını, tazeliyorsun makyajını, yeniden hazırlıyorsun bavullarını. Yeni yollara, yeni mekanlara, yeni insanlara şimdi diyorsun, topluyorsun eteklerini yeniden koşuyorsun. Çünkü biliyorsun o bir yumruk büyüklüğündeki kalbinin dünyalara sığmayan bir amacı ve ruhunun o koca amaca sevdalanan inancı var. </span></span></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-32457758140043957262017-07-09T09:17:00.000+03:002021-05-03T02:54:53.065+03:00Söz Veriyorum Anne<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRrLl82M8QXBaDXHJIxkW_VnURt6mjKxn-BNx0O4ZJa_Rgy47MmS72IscytjCrVXXT_GLSdYCBFMO-l-gIB077V0ciBG2J4H5JiWp_4sD0rSle0SjNBB2MfTj5anOFqxLMjZb8UMdzbX71/s1600/1619999690301778-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRrLl82M8QXBaDXHJIxkW_VnURt6mjKxn-BNx0O4ZJa_Rgy47MmS72IscytjCrVXXT_GLSdYCBFMO-l-gIB077V0ciBG2J4H5JiWp_4sD0rSle0SjNBB2MfTj5anOFqxLMjZb8UMdzbX71/s1600/1619999690301778-0.png" width="400">
</a>
</div><div style="font-family: '.SF UI Text'; font-size: 17px; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><span style="color: white;">Bugün sana geceliğini giydirirken vicdanımı yıkadım anne. Gözlerindeki kayıp ışıltıyı yakaladığım an anladım sorumluluklara arkamı dönmemem gerektiğini. Geriye kalan ne varsa ömrümüzden, o hiç büyümeyen kızın yanında olacak. Bir yıl oldu beynin sana ihanet edeli, bir pıhtıyı bahane edip seni senden edeli. Aslında bir yıl oldu seni kaybedeli. İnsan kendine hiç benzemeyenleri gördükçe fark ediyor farklılıklarını. O zaman anlıyor aslında sahip olduklarını. Ve gerçeği sorarsan anne, okuduğum kitaplar, gittiğim okullar değilmiş bana en önemli değerlerimi kazandıran. Daha küçücükken insan olmak için yapmam gerekenleri içselleştirmemi sağlayan öğütlerinmiş. Ve o öğütleri benim kılan sende gördüklerimmiş. Mesela, daha dün gibi aklımda; aman kızım ne yaparsan yap önce senden duyayım, başkasından değil. Yani herkes hata yapabilir, bunu anladığında bana söyle ki birlikte bir çözüm yolu bulabilelim. Bu cümlen bana yalan söylememeyi, hata yapabileceğimi, korkmadan sana gelirsem arkamda olduğunu öğretti. Kendimi olduğum gibi kabul etmeyi, hatalarımdan erken dönmeyi. Senin davranışlarından öğrendiğim bir diğer şeyse insan sevmekti. Yeni de tanısam güvenle yaklaşmak. Herkesle sohbet etmek, dinlemek. Bu pek çok kez beni hayal kırıklığına uğratsa da yapmaktan hiç vazgeçmedim anne. Sende gördüğüm en güzel şey hayatın sırtına yüklediği onca yüke rağmen çabalamaya devam etmendi. Gün doğmadan neler doğar kızım, üzülme cümlenle nice karanlık tünellerin sonuna geldim. Seninle hayata tutunmanın en güzel yolunun, duvarları aşan kahkahaların olduğunu öğrendim. Kimseye muhtaç olmamak için çok çalışmam gerektiğini, Allah'tan başka hiçkimseden korkmamam gerektiğini, verdiğim sözü ne pahasına olursa olsun tutmam gerektiğini öğrendim. Tanrı herkese her şeyi kısmet etmez, tüm bunları öğretebileceğim bir çocuğum olmadı anne. Ama bildiğim tüm insanca değerleri öğretebileceğim yüzlerce öğrencim oldu. Ve hayatı biraz olsun kolaylaştırarak, insan olma yolunda taşıyacakları ağır valizlere destek olmamı sağlayacak bir mesleğim. Ben hayata geliş amacımı biliyorum anne ve bana öğrettiklerini ihtiyacı olanlara da vereceğime dair sana söz veriyorum...</span></span></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-52548949657981045762017-07-07T11:03:00.000+03:002021-11-18T21:34:52.918+03:00Dostlar Okusun Diğerlerine Tavsiye Etmem<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWKpjrJ9EDoToe417cr_js2MfeJ4QXa8pRYsRS4L207PY8Z1iFsPhqfQd6cFHj-qVp6kf1-UvZz6ul7hhWKkQ7KTgeemX__TrTG7Y11AL_OYDHd_mg_MHKnZVPYRzD2Z-Tibr-tEfA2_cJ/s1600/1619999513221646-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWKpjrJ9EDoToe417cr_js2MfeJ4QXa8pRYsRS4L207PY8Z1iFsPhqfQd6cFHj-qVp6kf1-UvZz6ul7hhWKkQ7KTgeemX__TrTG7Y11AL_OYDHd_mg_MHKnZVPYRzD2Z-Tibr-tEfA2_cJ/s1600/1619999513221646-0.png" width="400">
</a>
</div><div style="font-family: '.sf ui text'; font-size: 17px; line-height: normal;">
<div style="font-family: '.SF UI Text'; line-height: normal;">
<span style="color: white; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Yo yo yo, biraz fazla gezmek, gereksiz kıyafetler almak, birkaç tane ayakkabı için ruhumu kirletemem canım. Kötülükten zevk almak hiç bana göre değil. Bu tarz hastalıklarım olmadı çok şükür. </span></div>
<div style="font-family: '.SF UI Text'; line-height: normal;">
<span style="color: white; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Bak dost, benim değerlerim var, birçoğu için değerin anlamı bile yok biliyorum. Ben o birçoğundan biri olmadığımı da biliyor, kendimle gurur duyuyorum. O değerlerin başında adalet geliyor. Şimdi bana diyeceksin adil olmayan hayatın kendisi, ne adaleti aradığın? Gerçek bu değil, adalet var, hep oldu, sadece gerçekleşmesi için gereken zaman aralığı çoktu. Yeter ki sen tepkini koy, yeter ki sen dur artık de. Gözlerini yumup sırtını döneceğine adaletsizliği ele ver kendi yöntemlerinle. </span></div>
<div style="font-family: '.SF UI Text'; line-height: normal;">
<span style="color: white; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Şu dünyadan geçip gittiğinin farkına varmayan zavallılar gibi aciz olma, insan ol yeter ki. </span></div>
<div style="font-family: '.SF UI Text'; line-height: normal;">
<span style="color: white; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Üç beş kuruş işin çevresinde ne kadar insan varsa kaybeden, insanları menfaatleri için kullanıp istediği yerlere gelip bunu başarı zanneden, ego tatmin edip kendisine yapılan her türlü hakareti kabullenen, hiçbir değeri olmadığı için çevresindeki herkesi değersiz görenlerden uzak dur.</span></div>
<div style="font-family: '.SF UI Text'; line-height: normal;">
<span style="color: white; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">En önemlisi senden böyle olmanı bekleyenleri yasak et kendine. </span></div>
<span style="color: white;"><br></span>
<div style="font-family: '.SF UI Text'; line-height: normal;">
<span style="color: white; font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Yo yo yo dost çirkin oyunlar keyif vermez bana. Ben değer vermekten, sevmekten, adaletten, öğrenmekten, öğretmekten, paylaşmaktan, güvenmekten, gülümsemekten besleniyorum. Hep böyleydi, böyle olacak. Ve hiçbir ........ beni bozamayacak.</span></div>
</div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-7849369930544033872017-07-05T17:08:00.004+03:002017-07-05T17:09:56.110+03:00GÜVEN<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5hnGDB9yzCV1yv9vtCKsKVUAv-dM8K0OQGrjewZp5Q2ahuTRfMyTikxVSjUJNnAuGuwVAfq_hPiaKgFOQAnxZE_60yNNatZcUtlxeQ-F8GFOH9XQosF_-sr9Gal8FWYB657zpZXfhfpry/s1600/9181ee8e7f29cfef40a68eafd6328881.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="640" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5hnGDB9yzCV1yv9vtCKsKVUAv-dM8K0OQGrjewZp5Q2ahuTRfMyTikxVSjUJNnAuGuwVAfq_hPiaKgFOQAnxZE_60yNNatZcUtlxeQ-F8GFOH9XQosF_-sr9Gal8FWYB657zpZXfhfpry/s320/9181ee8e7f29cfef40a68eafd6328881.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Çok sevilerek büyümenin insanlar
üzerinde bazı zararlara yol açtığını biliyor muydunuz? Nasıl yani demeyin,
şaşırtıcı gelmesin size. Evet, çok sevilmek, ister istemez çok sevmeyi bilmeye,
çok sevmekse insanlara güvenmeye neden olur çünkü. Hem de ayırım yapmadan,
arkanızı rahatlıkla dönersiniz. O aslında birkaç aydır tanıdığınız insanlara,
hatta hiç yüzünü görmediğiniz insanlara bile güven duyarsınız. Çünkü çocukluğunda
çok sevilen insanlar için güvenmek ön koşuldur, böylesi ikiyüzlü yaradılışların
varlığı içinde, karşımdaki kim demeden, güvenirsiniz. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Buraya kadar mesele yok, bu bir
tercih, güvenmeyi tercih ettiğiniz bu insanlar o süslü bıçaklarını batırdı mı
teninize, senelerle birlikte, alışmışlık daha az acıtır canınızı. Üstelik
onlara değildir kızgınlığınız, bilirsiniz. Kızgınlığınız kendinizedir. Sahte
bir mutluluk için tercih ettiğiniz şeydir güvenmek. Ve tüm sahte duygular gibi,
kayboluşu acıdır. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Dedim ya tercihler, güvenmek
benim tercihim, sevmek benim tercihim, neyse bedeli ödeyeceğiz elbet. Ama şuna
da eminim, yüce adaletin kılıcı keskindir. Kalpleriniz temiz ve yumuşak olduğu
sürece, o kılıç sizi bıçaklayanların üzerinedir. Şimdi yapabilenler için
söylüyorum, sevmeye devam, güvenmeye devam, diğerleri içinse seyretmeye devam…<o:p></o:p></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-11491305579962374132017-06-24T16:04:00.002+03:002023-10-08T14:24:08.831+03:00Hayatının Amacı<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj-l_YD2hPuWicy1pjYylnH_Fpsxz2a44vrzfBAfMMi7fY_FzBh8bFXJb6CSTDcxQfvnxw5zDgOfR1-rgmN7qiDyYHJiGzyn9ZBL-y6WezQaz4xQZ1f3sxwEQAD9ZTVf6Lns_64ZzcQEe9/s1600/x.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: black;"><img border="0" data-original-height="543" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj-l_YD2hPuWicy1pjYylnH_Fpsxz2a44vrzfBAfMMi7fY_FzBh8bFXJb6CSTDcxQfvnxw5zDgOfR1-rgmN7qiDyYHJiGzyn9ZBL-y6WezQaz4xQZ1f3sxwEQAD9ZTVf6Lns_64ZzcQEe9/s320/x.jpg" width="235"></span></a></div>
<br>
<br>
<span style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">Hayat zor mu yoksa senin katkıların da çok mu bu konuda? Mesela hiçbir yere ait olmadığını anladığında pek çok yerde mutlu olduğunu fark edersin. Bu insana sonsuz bir huzur ve güven verir. Pek çoğuyla sağlıksız bağlılık kurmanı engeller. Uzaksan daha değerlisindir. Ve bir şeyi yaşamak için onun sahibi olmanın gereksizliğini anlarsın. Sahip olmazsan sahip olunmazsın. Katlanmak zorunda olduğun pek çok şeyde ortadan kaybolur. İstediğim seni etkilemek değil, başka bakış açılarını fark ettirmek. Düşüncelerini ve duygularını şekillendirmek senin elinde. Onlarla beraber şekilleneceksin sende. İstersen hiçbir şey değiştirme yaşamında, tek ricam şikayet etmeyi bırak ve mutsuzluğun için kimseyi suçlama. </span><br>
<div style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">
Ne o, kızıyor musun bana? Kendini kader mahkumu ilan etmek ne kadar kolaydı değil mi aslında. Ne kadar kolaydı aslında hissetmediğin hislerle kendini oyalamak ve kendini oyalamak için seçtiğin insanların yaşamlarında kabus olmak. Hissetmediklerini hissediyoru oynamak, oynarken gerçeğe dönüşen olayların içinde kader mahkumu olmak. Ama herkes böyle yaşıyor zaten değil mi? İstisnalar kaideyi bozmaz ama pek çok yaşam için söylüyorum ki mutsuzluk bir seçimdir. Seni mutsuz kılan senin seçimlerindir. Olaylar, mekanlar ve insanlar, sen izin verdiğin için seni mutsuz ederler. En çokta sahip olduklarındır mutsuzluğunun nedeni. Sahip olman gereken tek bir şey var aslında, bu dünyaya geliş amacını keşfetmek. Bunu anlamak için sana verilen yetenekleri iyi bilmen gerek. Yaparken sana ağır gelmeyecek, saatin nasıl geçtiğini fark ettirmeyecek, bitirdiğinde huzur duyacağın, her sabah kalkmak için nedenin olacak, düştüğünde kalkmanı sağlayacak, yapayalnızken bile kendine yetmeni sağlayacak o şey, senin hayat amacındır. İşte onu keşfettikten sonrası akar gider. Ve mutsuzluk sadece küçük anlardır, hepsi bu. Tek başına tam yapar seni hayat amacın, tek başına tam oldun mu yanındakilerin ne kadar süre hayatına eşlik edeceğinin önemi kalmaz. Anları yaşar, geçmişe takılmaz, gelecekle ilgili sana bile ait olmayan beklentilere girmezsin. Şimdi birkaç defa oku bu yazıyı, kendin için ne yapacağına karar ver.</div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-49807471763140250792017-06-23T13:55:00.001+03:002017-06-23T14:15:49.736+03:00Yollar Bağımsızlığın Anahtarıdır<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSIi6CpUb1vAxUo5Pf47hYknj6qWToYA5XTnn_Fhtin_XxfRI-RnGrHOL5yKTQ_gUl_4GpNfyFt1KeDs4JmemH4nhlNX7EOFo5BvO1QNyCQPyy4ZV9jvLwVCGw5mgfuT_h737SjbzfddN3/s1600/tecnica-relajacion-pacientes-una-herramienta--L-ADAv9D.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="308" data-original-width="460" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSIi6CpUb1vAxUo5Pf47hYknj6qWToYA5XTnn_Fhtin_XxfRI-RnGrHOL5yKTQ_gUl_4GpNfyFt1KeDs4JmemH4nhlNX7EOFo5BvO1QNyCQPyy4ZV9jvLwVCGw5mgfuT_h737SjbzfddN3/s320/tecnica-relajacion-pacientes-una-herramienta--L-ADAv9D.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Seyahate çıkmadan öncesi hep
heyecan olmuştur benim için. Yollar, hiç rastlanmamış insanlar, bağımsızlığın
anahtarıdır. Bir yerde kavuşurken başka yerde özlemler başlar. Üstelik canlı
cansız her şeyi özlerim ben. Geceleyin güneşi, sabahleyin yıldızları. Akdeniz’de
Ege'yi, Ege'de Marmara'yı. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
İşte bugün de böyle bir heyecan
içinde saklanıyorum. Yola çıktım mı ben bambaşka bir ben oluyorum. Sakinleşiyor
içimdeki dolu dizgin duygular. Meraklı bir çocuk gibi gözlemliyorum etrafımdaki
her şeyi. Aynı bir film seyreder gibi, yargılamadan ve kararlar vermeden sadece
izliyorum. Gelip geçiyorlar, ne veriyorlar ne alıyorlar. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ta ki başka bir noktaya varıncaya
dek, vardın mı bir yere, sevsen de sevmesen de sana verilen rolü oynuyorsun
mecbur. İşte seyahatler bir nefes alımı ister istemez oyunlarda. Seyahatler
yeni bir sen olma şansı sahne arkasında. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ben gördüm ki hayat oyun içinde
oyun. İşime geldi mi katılıyorum gelmedi mi yok oluyorum. Ve içimdeki çocuk
diyor ki, oyun benim kural benim, uymuyorsa sektirip gidin…<o:p></o:p></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-24141507900725782612017-06-18T21:04:00.001+03:002017-06-18T21:05:02.269+03:00Hayatı Milim Milim Yaşamak<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjafQtFra30Sg_0xsIxwcHC8Py9H0-cuEBdXeS8l7gPO19V3OwSlocrvwrcJ9-sMqTqeVjepf3uXCie8fI6wzFsIbJfq1t__FNm3CNWYTVHCd8aapNM3Zo2N2YWf01l26hNxsZ7wlMTpPOK/s1600/8233.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="330" data-original-width="420" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjafQtFra30Sg_0xsIxwcHC8Py9H0-cuEBdXeS8l7gPO19V3OwSlocrvwrcJ9-sMqTqeVjepf3uXCie8fI6wzFsIbJfq1t__FNm3CNWYTVHCd8aapNM3Zo2N2YWf01l26hNxsZ7wlMTpPOK/s320/8233.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: justify; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "arial tur" , sans-serif;">Hayatı
milim milim yaşamak nasıldır biliyor musun? Hiç sanmam. Baksana nefes alışın
bile hoyratça. En son ne zaman tadını hissettin en sevdiğin yemeği damağında? En
son ne zaman sadece yürüdün? Ne zaman bir çift göze izin verdin seninle
konuşsun diye? Ne zaman dans ettin, çığlık çığlığa. Göğün parçalanışı yağmur
kokusuna karışıp huzura dönüştü mü? İmkânsız bir aşkın ruhuna ve bedenine sahip
olmasından korkmadan hissettin mi? Ben böyle istiyorum olacak diyebildin mi?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: justify; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "arial tur" , sans-serif;">Sanmıyorum
arkadaşım. Sanmıyorum çünkü izliyorum, duyuyorum, hissedip korkuyorum.
Hislerinin her geçen gün kabuk bağlamasından korkuyorum. Acıdan kaçarak, sürekli
korkarak yaşayamazsın. Aslında hiçbir duygudan kaçamazsın. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: justify; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "arial tur" , sans-serif;">Geleceği
düşünmen güzel elbet, hedef olmadan varılamaz bir yere. Ama orada yaşayamazsın.
Hele geçmiş, koca bir kelepçe ellerinde. Aldın mı dersini döneceksin sırtını.
Bak gördün mü elimize kaldı bir şimdiki an. Onu da egonla, gururunla gölgeleme.
<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "arial tur" , sans-serif; font-size: 12.0pt;">Hadi unuttuğun bütün tatları hatırlayalım, hadi şimdi yeniden yaşamaya
başlayalım. Bilemeyiz ki, hayatın ağırlığından hissetmeyi bıraktığın bu anlar
daha ne kadar seninle. </span>Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-59283669803859294592017-06-14T13:36:00.001+03:002017-06-14T13:36:47.740+03:00Mucize Anı Bekleyin<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtnY_fTnM66gmPiQ1ra6YaKK0YaGQRlr86UX__E5QeCemMw_im-BBxj2E47fsOnSu_WKLOjn3fveehsB72oy-OKv4-Ym15VIWruK-8mIEGypazi1r-j7IHgO9dzEgjUyy5-5EA5MMgbPEt/s1600/ba%25C4%259F%25C4%25B1ml%25C4%25B1-ili%25C5%259Fkiler-e1358119148580.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="294" data-original-width="580" height="202" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtnY_fTnM66gmPiQ1ra6YaKK0YaGQRlr86UX__E5QeCemMw_im-BBxj2E47fsOnSu_WKLOjn3fveehsB72oy-OKv4-Ym15VIWruK-8mIEGypazi1r-j7IHgO9dzEgjUyy5-5EA5MMgbPEt/s400/ba%25C4%259F%25C4%25B1ml%25C4%25B1-ili%25C5%259Fkiler-e1358119148580.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
İnsanlar tanıdım kendi kendine
katlanamayan. Kendi kendine kalmamak için bahaneler arayan. Sahte dostluklar,
sahte aşklar yaratıp, kendince oyunlar oynayan. İnsanlar tanıdım kendi
yarattıkları cehennemde yaşayan. Ellerinden tutmak istedim. Yanımda taşımak için
değil, çekip kendi çöplüklerinden çıkarmak için. Oysa ne söylesem duymak
istemediler. Elleriyle kulaklarını tıkayıp, kendi hüzünlerini gizlemek için
makyaj yaptılar ilişkilerine. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Oysa söylemek istediğim şeyler
var. Sarılmayın sahte ilişkilere. Kendinize sarılın, kendinizi yaşayın, o sahte
ilişkilerden alacaklarınızla nereye kadar gideceksiniz. Bir cehennemden başka
bir cehenneme. Sadece mutsuz olmayacak mutsuz edeceksiniz. Bırakın hayat
sürprizlerle gelsin, sevgi dilenecek bir şey değil. Sevilmek için bir şeyler
yapmanıza da gerek yok, sebepsizce sevip sebepsizce sevileceksiniz. Sadece o
mucize anın gelmesini bekleyin. Üstelik beklentisizce bekleyin. <o:p></o:p></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-92081020746065742782017-02-05T19:43:00.000+03:002017-02-05T19:43:16.384+03:00ÖĞRENİYORUM<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCYz7QGGLhbXq05S_58DxgbIxRZYsduI4m7I7X7KJLbNqB-ODU4tuR2_AwAqdOL6DtOpNQEUaJvFXtwD4gkyMtdqnRiW83isHLBGqv_ai9L0ECLkjMQ_teQsSWVpT-14lFZ03M2JIghin-/s1600/11-deniz-bisiklet-balon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCYz7QGGLhbXq05S_58DxgbIxRZYsduI4m7I7X7KJLbNqB-ODU4tuR2_AwAqdOL6DtOpNQEUaJvFXtwD4gkyMtdqnRiW83isHLBGqv_ai9L0ECLkjMQ_teQsSWVpT-14lFZ03M2JIghin-/s320/11-deniz-bisiklet-balon.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 9pt; line-height: 107%;"><span style="color: #cccccc; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Kim bilir kaçınız alıp başını uzun
yollara çıkmak ister? Minicik bir bavul alıp eline, kimseleri tanımadığı, tek
arkadaşı nefesi olacak sessiz bir arayışa gitmek. İşte bende kırklı yaşlara
kadar ne zaman bunalsam alıp bavulumu uzaklara gittim. Yeni manzaralar aradım,
yeni insanlar tanıdım. Kimi insanda kendimi buldum, kimi insanda kendimi
kaybettim. Döndüm dolaştım kendime vardım. İnsan ne kadar dolaşırsa kendine o
kadar yaklaşıyor sanki. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 9pt; line-height: 107%;"><span style="color: #cccccc; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 9pt; line-height: 107%;"><span style="color: #cccccc; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Şimdilerde aklımda bir fikir, kendime
yolculuk yapıyorum. Kendime yolculuk yaparken, yolculuklarını hep güzele yapmış
insanları okuyup kendime rehber ediniyorum. Öyle tecrübesiz, öyle
başlangıçtaymışım ki senelerimden utanıyorum. Sonra bu zamanda utanmayı
bildiğim için seviniyorum. Ruhum ve nefsim arasında savaş başlatıyorum. Öyle
bir savaş ki gerçek mutluluğu yakalamak umudum. Sahip olduğum hiçbir eşya,
hiçbir kimse olmamalı benim mutluluğum. Ne zaman nefsime uysam ruhum acı
çekmiş, gözüm şimdi açıldı, anca görüyorum. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 9pt; line-height: 107%;"><span style="color: #cccccc; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 9pt; line-height: 107%;"><span style="color: #cccccc; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">İnsan affettikçe hafiflermiş ya, önce
kendimi affediyorum. Hatalarım dizlerimde bir çocuk yarası, kapatıyorum. Ne ben
dünkü benim, ne sevdiklerim ne de sevmediklerim. Öyleyse neden hepimize yeni
bir şans vermeyelim. Bu yazıyı kim okur kim okumaz bilemem. Kırdığım tüm
gönüllerden özür dilerim. Bırakın yollarımız ayrıldıysa öyle kalsın, biz her
yere birbirimizi yüreğimizde götürelim. </span><span style="color: #333333; font-family: Arial, sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-25767235321472460442016-09-15T17:02:00.000+03:002016-09-15T17:10:18.962+03:00Sen sana misafir gelsen, memnun döner miydin evine?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLxp2ZVgYEMgcmk9w3DRmVWT0CRHfuyWz0svUqObVw4qA5wmb0MSBQCHY4D4lP99-y259ZdkVYHxWaqxWudLN6YdhZwLKNFnvFEiOWmk0b6ladjqU1aZn6Hs78VpGly7lHkcaYN-y86us5/s1600/ev.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLxp2ZVgYEMgcmk9w3DRmVWT0CRHfuyWz0svUqObVw4qA5wmb0MSBQCHY4D4lP99-y259ZdkVYHxWaqxWudLN6YdhZwLKNFnvFEiOWmk0b6ladjqU1aZn6Hs78VpGly7lHkcaYN-y86us5/s1600/ev.jpg" /></a></div>
<span style="background-color: #f3f3f3;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Sen sana misafir gelsen, memnun döner miydin evine</b>? Karşılanışın
nasıl olurdu? Yeterince değer gördüğünü hissettirir miydi, ev sahibin? Ya
evdeki yaşam alanların, evde yaşayanlar? Yüzlerdeki gülümseyiş ne kadar gerçek
gelirdi sana? Söyle bana, sen sana misafir gelsen, kalmak ister miydin? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Bunu iyi düşün, çünkü cevabın
hayırsa, teki biri bile hayırsa başarısızsın. Hem de yaşamda neleri elde etmiş
olursan ol. Kimlerle ne yaşıyor olursan ol.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Peki diyelim fark ettin memnun
olmadığını, neler yapardın? Bir iç çekişle kabul mü ederdin, kaderini?
Değiştiremeyeceğin şeylerin neler olduğunu belirleyip olanlara takılmayarak,
değiştireceklerini hesaplar mıydın? Söyle nereden başlardın? Unutma başlamak
işin yarısı. Şimdi kapat gözlerini ve düşün, neleri değiştirmeye üşendiğini,
nelerden korktuğunu düşün. Korkmak; topu topu bir çığlık atmak. Bir çığlıkla
karanlığı yırtmak. <b>Korkmak, özgürlüğün
kelepçesi.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b style="background-color: black;"><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Belki de yaparsın. Bu ölüm kalım
meselesi değil, bu belki mutlu olmak meselesi. Sen yeter ki karar ver, o zaman
her şey senin arkanda. Nereden mi biliyorum, çünkü defalarca yaptım. Defalarca
insanların tembellikten imkansız dediklerini yaptım. Evet belki zordu, hatta
çok zordu ama hala ben bensem, hala umudum varsa, hala tek başıma kalabilmeyi
göze alıyorsam, kendime misafir olduğumda pişman olmamak için. Kendimde,
derinlerimde, huzuru ve mutluluğu hissetmek için, hem de kimseye muhtaç
olmadan.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Eğer sen sana misafir olduğunda
mutlu olmayı başarırsan, en sevdiğin misafirlere de dinlenme şansı verebilirsin
ve onlara ev olabilirsin. </span><o:p></o:p></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-50081432039816445792016-08-27T09:24:00.000+03:002016-08-27T09:24:02.096+03:00Ebe Tura Bir İki Üç<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM5S2t6mG1j2Wyt7p7zr4neBGjW4-6zAbKCovJifSsAbaLeAm0kjfSNYtP7Q7uGZuAMC8OUrqyHIco_4i2WtR8HXGBkALWkkNcENasQcS-JCOEYi79k9CwBLeFWggYQTgdjUaXc02WGmmz/s1600/ebetura-oyunu.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="171" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM5S2t6mG1j2Wyt7p7zr4neBGjW4-6zAbKCovJifSsAbaLeAm0kjfSNYtP7Q7uGZuAMC8OUrqyHIco_4i2WtR8HXGBkALWkkNcENasQcS-JCOEYi79k9CwBLeFWggYQTgdjUaXc02WGmmz/s320/ebetura-oyunu.gif" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #666666; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Sokakta oynadığımız bir oyun vardı; Ebe Tura Bir İki Üç. Ebe
duvara ellerini koyar, arkasındaki çocuklar oldukları şekilden başka bir şekile
geçmeye çalışırken bu kelimeleri söylerdi. Sanki kelimeler sihirliydi. Ebe Tura
Bir İki Üç dedin mi, arkana döndüğünde herkes duruşunu değiştirmeliydi. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #666666; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #666666; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">İşte hayat böyle bu günlerde, akşam yatıp sabah kalkana dek
her şey değişebiliyor. İsteyerek ya da istemeyerek. İyi ya da kötü yönde. Hatta
kırk yıldan fazla bir süredir aynı kalan şeyler bile değişebiliyor. Hatta bir
sabah uyandığınızda siz siz bile olmayabiliyorsunuz. Minicik bir pıhtı mesela,
ne var ne yoksa götürebiliyor sizden. Bambaşka bir dünyanın içinde
kaybolabiliyorsunuz. Yine bambaşka bir dünyadan seslenip sesinizi duyurmaya
çalışsanız da, dışarıdakiler sizi anlayamıyor. Ve dışarıdakilerin dilinde; ‘’Şükür,
ne yapalım’’ diyebiliyorsunuz. Bu halimize şükür hadi bakalım şimdi ne
yapabiliriz anlamında değil elbet. Bu ne yapalım, yapabileceğimiz hiçbir şey
yok, kabullenelim daha beter olabilirdi manasında. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #666666; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #666666; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Biraz durun. Lütfen şimdi biraz durun. Her ne yapıyorsanız.
Durun ve bakın hayatlarınıza. Düşünün ki dalgalansın aktığınız deniz. Ezbere
yaptığınız şeylere bir ara verin. Dünyanın gidişatına, hayatınızın gidişatına
dur deyin. Şu anı bir hissedin. Sağlıkla aldığınız her bir nefes öyle değerli
ki, ziyan etmeyin. Çünkü bir sabah aynı dünyaya uyanamayabilirsiniz. Hatta hiç
uyanamayabilirsiniz. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #666666; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="background-color: #666666; color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ebe Tura Bir İki Üç, ebe sihirli kelimeleri söylediğinde
değişiminiz istediğiniz yönde olsun. Bunun için kadere yardım edin…</span><o:p></o:p></span></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4674618452161545850.post-74774594015509411972016-08-14T19:14:00.000+03:002016-08-14T19:14:25.998+03:00Uyu da Büyü Ruhum<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbGMr0ElFzl5Q-AvmFEtFv8oZvDppAW15C1BrE0GVqp_CjK71aNU6FjFHGbaaOd5j1LKHfwgbdYfgvriZAC2eNldSSfwi-8ELtdeq0Z5hm7hfKE3cFJzPz3IhGI8esHGfOtZXx_3lWO8qm/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbGMr0ElFzl5Q-AvmFEtFv8oZvDppAW15C1BrE0GVqp_CjK71aNU6FjFHGbaaOd5j1LKHfwgbdYfgvriZAC2eNldSSfwi-8ELtdeq0Z5hm7hfKE3cFJzPz3IhGI8esHGfOtZXx_3lWO8qm/s320/hqdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #999999; color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Rüyalar kadar zor hatırlanan
anılarda hatırlıyorum kendimi. Henüz oldukça toy olduğum yıllarda. Her acıyı
kocaman bir drama çeviren yıllar. Minicik sorunlar devleşir, tüm ömrümü
kaplardı sanki. Herkes işi gücü bıraksın sorunlarımı sarmaya çalışsın isterdim.
Hatta belki de çocuk aklımla özellikle hasta olduğum zamanlarda ilgi delisi
olurdum. Şimdilerde sadece gülümsüyorum tüm bu anlara. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #999999; color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Sonralarda her zorluğun
üstesinden gelmek, başka insanlara bunları yansıtmamak, daha kolay ve çekici
olmaya başladı. Ruhun büyümesi bedenin büyümesine benzemez. Bedenin
yaşlanmasını istemezken büyüdükçe ruhun yaşlanması hoşuma gitmeye başladı.
Elbette insan gibi insanların hala araması sorması harika bir nimet bununla
birlikte koca sahte ilgiler yerine, birkaç aile ferdi, birkaç dost yetip te
artıyor. Ruhun büyümesi acıların küçülmesi demekmiş.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #999999; color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Bulduğum küçük formüllerle
gelişimimi sürdürürken, bizlere sanki çok büyük sırlarmış gibi anlatılan
şeylerin aslında çok da basit deneyimler olduğunu anladım. Bu satırları daha
yavaş okuyun lütfen, ne kadar ani ve acımasız olursa olsun, sizinle ya da en
sevdiğiniz insanlarla ilgili olsun, ACILAR aynı MUTLULUKLAR gibi bitiyor. Daha
önce bittiği gibi. Öyleyse yüce kaderinizin kötü anlarını da harika anları gibi
karşılayın. KABULLENİN. Çünkü kabullendiğinizde kaybolmaya başladığını fark
edeceksiniz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #999999; color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Eğer aklınızdan benim derdimi
bilseydin, ben neler çektim bilseydin derseniz, size şunu söylemek isterim;
eğer birbirimizin beyinlerine girip, o felaket anlarını paylaşabilseydik, kimse
bir diğerinin yerinde olmak istemeyecekti. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #999999; color: white; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">En önemlisi sizin başınıza gelen
şeylere verdiğiniz tepkileriniz. Çünkü onlar kaderlerinizin kırılma noktalarını
değiştirecek. Eğer siz isterseniz kullandığınız yaşam arabasında başarılı bir
şoför olacaksınız. Tabii başarı sizin için neyi ifade ediyorsa. Bu arabayı
kullandığınız anları iyi değerlendirin, çünkü her an şoförü olmanıza da izin
verilmeyecek…</span><o:p></o:p></div>
Sema Aksuhttp://www.blogger.com/profile/09923007251009670624noreply@blogger.com0