Hiçbir şey olmuyormuş gibi davrandıklarında her şey düzeliyor muydu insanlar için? Başkalarının karanlıklarıyla örtmek iyi mi geliyordu kendi karanlıklarını?
Beni en çok pek çok şeyi etkileyebilecek güçte olup çirkinlikleri örtenler korkutuyordu. Kendi menfaatleri adına
ve türlü maskeyle kendilerini iyi gösteren kötüler. Ve o maskelere inanan iyiliği ağır basanlar. Korkum onlara karşı değildi, korkum umudumu yitirişime karşıydı. Oysa defalarca görmüştüm kutsal adaleti. Sadece zamanı sabretmeyi gerektirirdi. Tam da zaferlerinin doruğunda nefessiz kalıp yok olanlar görmüştüm ya da son nefesi derken hayallerindeki yerlerde olanlar. Ve hatta anladığım olmuştu bu dünyada ne kaybedenler vardı nede kazananlar. SA
